بسمه تعالی
به به که کاروبارمن امروزبا دل است کاری که نیست با دل بیدار باطل است
صدشکر کز عنایت صاحبدلان پاک ما رابکوی میکدۀ عشق منزل است
سرمست جام بودم ومیگفت پیرعشق دلداردر دل است و دل ازیارغافل است
دل در طلب نهادم و مطلوب درکنار محصول عمرمن همه تحصیل حاصل است
گفتم زنم بطّرۀ مشکل گشاش چنگ راهیست بس درازو چه بسیارمشکل است
این جان خود ستان که نه درراه دوست رفت بستان زمن که بین من ودوست حایل است
ای ناخدای کشتی دریای معرفت در لجه غرق گشتم و امواج هائل است
تنها نه من فتاده و از راه مانده ام در راه عشق پای فلک نیز در گل است
ای تابناک مهر فروزندۀ وجود بنمای رخ که سایه هستیم زائل است
ازتار چنگ این دل بیتاب شد ملول چنگی بتار طرۀ دلدار مایل است
بردیم نقد علم و خرد پیش میفروش افسوس خورد وگفت که این سکّه باطل است
ای سالک طریق خرابات و کوی دوست رندانه رو که این نه ره مرد عاقل است
بذری فشان بمزرعه ای باغبان دل کآب حیات هر طرف ازابر نازل است
آن ریشه های هرزه اندیشه های وهم تا در دلست حاصل سعی تو باطل است
بحث کلام حکمت و فقه و اصول را آموخت موسوی و ندانست جاهل است
سروده حضرت آیت الله العظمی حاج سید عبدالعلی آیت اللهی (ره) ذق/۸۳
